Kintsugi
Na het vertrek van onze pastor Laurien heeft ds. Willem ondersteuning gevraagd in het pastoraat en in het schrijven van de brief van de maand. Die ondersteuning is toegezegd en wordt gerealiseerd. Ouderlingen bezoeken nu meer dan voorheen gemeenteleden en zoals u in de vorige maandbrief hebt kunnen lezen, werd de brief van de maand door Agaath geschreven.
Nu ben ik aan de beurt, voorwaar geen geringe opgave!
Voordat ik met de uitleg van het onderwerp begin zal ik u eerst vertellen hoe ik tot de keuze hiervan ben gekomen. De laatste 28 jaar van mijn werkzame leven heb ik gewerkt bij een grote, Japanse autofabrikant. In Amsterdam staat een enorm magazijn waar vanuit alle onderdelen van deze fabrikant naar garages in Europa worden gedistribueerd. Daar ben ik ruim 8 jaar geleden “afgezwaaid”.
Drie keer mocht ik, voor trainingen, op bezoek naar het Japanse moederbedrijf. Zeer interessant. Ook in het weekend was er een vol programma om ons cultureel iets bij te brengen. En dat lukte! Mijn belangstelling voor de Japanse cultuur werd gewekt en ik heb er sindsdien veel over gelezen. Wel beseffend dat er zeer gewelddadige periodes voorkwamen in de historie van Japan! Maar, zonder dit te bagatelliseren, in de Nederlandse historie is ook wel iets te vinden op dit vlak.
Terug naar de Japanse cultuur. De drie waarden harmonie, orde en zelfontwikkeling zijn de belangrijkste maatstaven om te participeren in de Japanse maatschappij. Laat dat nu drie waarden zijn die mij ook zeer aanspreken. Tijdens mijn bezoeken aan dit prachtige land heb ik ervaren dat deze waarden niet alleen gepromoot worden maar dat men ook in de praktijk volgens deze waarden probeert te leven/werken. Ook later, tijdens mijn werk in Amsterdam, heb ik veel gehad aan deze waarden. Verder zijn er natuurlijk de bekende cultuuruitingen zoals het gezamenlijk beleven van de kersenbloesem in het voorjaar, de uiterst beleefde omgang met elkaar, de combinatie van hypermoderne en eeuwenoude tradities, overal een frisdrankautomaat en, als je bij iemand op bezoek gaat, staan er slofjes klaar!
Nu naar het onderwerp, Kintsugi. Dit is ook weer zo’n onderwerp wat me later fascineerde en wat ook weer veel zegt over de volksaard van de Japanner.
Kintsugi is een Japanse kunstvorm waarbij gebroken aardewerk wordt gerestaureerd met goud of zilver. Waarom zou men dit doen?
U kent het wel, die mooie schaal die al jarenlang staat te pronken in de kast. Een familiestuk waaraan vele herinneringen kleven. Maar toen een ongeval, een kleine onachtzaamheid en de schaal beschadigde. Volledig aan stukken.
Wij, als westerlingen, zouden snel een tube 3 seconden lijm aanschaffen en de boel oplappen. Maar zou dit een bevredigende oplossing zijn?
In Japan is er iets anders bedacht, namelijk Kintsugi, gouden reparatie. Geen snelle oplossing maar een bedachtzame, welke tijd vraagt.
Waarom dit onderwerp in de brief van de maand? Het gaat om meer dan het repareren van een gebroken schaal. Deze techniek is een voorbeeld van hoe je om kan gaan als er een deel van je leven stuk is. Bijvoorbeeld als je toekomst door wat dan ook aan diggelen ligt. Door het verlies van je baan of verlies van een geliefde. Dan helpt geen 3 seconden lijm maar kan deze techniek een voorbeeld zijn. Wat behelst dan deze techniek?
Wat duidelijk is dat het in elk geval om aandacht gaat. Er de tijd voor nemen, de scherven oppakken, schoonmaken en rustig bekijken. Dat is de eerste fase. Vervolgens besef je dat je gebroken bent maar dat je er nog bent. Maar je bent er nog niet aan toe om de delen samen te voegen, dat vraagt tijd. Wel ga je over de reparatie, heling, nadenken.
Voordat je aan het herstel begint moet je je voorbereiden. De Kintsugi meester legt alle materialen klaar die hij nodig heeft. Hij denkt na over de moeilijkheden die hij kan tegenkomen en stelt zich daarop in.
Het herstel, het lijmen van de scherven, is niet het laatste. Deze fase heeft veel tijd nodig, het staat symbool voor het hebben van geduld als je veranderingen wilt doorvoeren. De lijm moet goed hechten!
In de laatste fase zijn de stukken samengevoegd en gelijmd. De lijm is goed zichtbaar en accentueert de breuk. We herinneren ons de tijd vóór de breuk en proberen te leven zonder de pijn. Ik denk aan mijn moeder die, na een fase van intens verdriet, in een fase kwam waar zij vaak met liefde sprak over haar overleden echtgenoot, mijn vader. Het leek wel of ze elke keer dat ze over hem sprak ze de scherven samenvoegde met gouden lijm. Na verloop van tijd was ze zichtbaar geheeld. Zonder twijfel met hulp van Hem waartoe ze zich altijd wendde.
Rien van Zanten