Schorriemorrie
Een os kent zijn eigenaar en een ezel de voerbak van zijn meester 
(Jesaja 1:3).
In het kerstevangelie komen geen os of ezel voor. Toch hebben beide dieren wel een plek in iedere kerststal. Die plek hebben zij te danken aan de profeet Jesaja. In het eerste hoofdstuk van zijn verzamelde profetieën noemt hij in één adem os, ezel én kribbe of voerbak. Os en ezel, in het Hebreeuws sjoor we chemoor, kregen ook een plek in onze taal. Door Joodse medelanders die over het volk van de straat spraken als sjoor we chemoor of schorriemorrie.
Volgens Jesaja moeten wij een voorbeeld nemen aan os en ezel. Deze trouwe werkdieren snappen niet waarom zij de taken moeten doen die hun eigenaar hen laat doen. Maar ze vertrouwen erop dat zijn bedoeling goed is en dat ze door hem gevoed zullen worden.
Volgens de profeet vertrouwen mensen vaak te weinig op de Eigenaar van alle leven en zijn bedoelingen. Zij laten zich vooral leiden door hun eigen impulsen of de waan van de dag.
Os en ezel uit de profetie van Jesaja richten zich op het ene waar het om gaat. En volgens de profeet zouden wij moeten leren om net als dat schorriemorrie waarachtig eenvoudig te worden: gericht op de kern, de liefde van de Ene.
Wij leven in een complexe tijd. Via de media worden vele ideeën en meningen over ons uitgestort. En wat het allemaal nog ingewikkelder maakt: dat personen, organisaties en zelfs regeringen steeds vaker nepnieuws verspreiden om hun eigen positie te verstevigen of om concurrenten onderuit te halen. Ik vind dat een erg zorgelijke ontwikkeling. Zal een samenleving zonder gedeelde waarden en waarin mensen elkaar met zoveel wantrouwen bejegenen niet uiteenvallen?
In veel navertellingen van het Kerstverhaal zijn een os en een ezel getuige van de geboorte van Jezus. En dat is ook niet onwaarschijnlijk. Evangelist Lucas vertelt immers dat het Kind in een voerbak voor de dieren wordt gelegd.
Volgens het evangelie brengt de geboorte van het Kind tussen het schorriemorrie een diepe waarheid aan het licht. Dit Kind getuigt van een God die ons kleine bestaan als een zo groot wonder beleeft dat Hij erin wil delen. Dit Kind getuigt van een God die zoveel mogelijkheden ziet in élk kind uit het schorriemorrie dat Hij met haar, met hem een toekomst wil opbouwen. Dit Kind onderstreept de oneindige waarde van ieder kwetsbaar mensenleven.
Wie of wat kun je vandaag nog geloven? Bestaat er wel echt een God? In deze tijd van veel geluiden staat ook de waarheid van het Christelijke geloof ter discussie. Kunnen wij bewijzen dat wat wij geloven echt waar is?
Niet met feiten die iedereen kan checken. De waarheid is dat de werkelijkheid van God ons bevattingsvermogen te boven gaat. Van de os en de ezel kunnen wij leren om dat te aanvaarden en er toch op te vertrouwen dat er Eén is die de beste bedoelingen heeft met ons en met deze wereld.
Maar als wij uit dat vertrouwen leven kijken we met andere ogen om ons heen. Dan zien we wat volgens de legende een os en een ezel zien in de kerstnacht. Dan zien we hoe groot wonder elke geboorte is. Dan zien we hoe kostbaar het leven van élk kind uit het schorriemorrie is. Dan wordt voor onze ogen de boodschap waar, die Jezus kwam brengen.
Wij kunnen wat wij geloven niet bewijzen maar wel waar máken. Door ons niet van de wijs te laten brengen door stemmen en geluiden die wantrouwen zaaien. Door vast te houden aan de waarde van alle door God gegeven leven. Door ons te openen voor die ene kracht die mensen werkelijk bijeenbrengt. Door de liefde van het Kind van kerst dankbaar te ontvangen en met vreugde door te geven!
Het kerstfeest zal dit jaar door de corona maatregelen een soberder karakter hebben dan in andere jaren. Maar misschien doen meer sobere Kerstdagen ons beseffen waar het écht om gaat.
Ik wens u allemaal een gezegend kerstfeest toe!
dominee Willem Biesheuvel
Geplaatst: 19 december 2020