Amen.
Het schrijven van de brief van de maand is voor mij elke keer weer zoeken naar een onderwerp en dat vond ik nooit zo makkelijk. Je schrijft voor veel, heel veel mensen die je niet allemaal persoonlijk kent, maar aan wie je wel je persoonlijke gedachtespinsels onthult. Daarom was het altijd wel weer een opgave voor mij.
Maar voor deze brief wist ik al heel snel waarover ik wilde schrijven. Het is mijn laatste brief van de maand en daar kan alleen maar “Amen” in gezegd worden. Ik vertelde mijn lief, onder het genot van een kop koffie, dat ik wilde schrijven over “Amen”. Waarop hij zei: “Nou, dan ben je snel klaar. Amen!”
Maar zo makkelijk wil ik me er niet vanaf maken, want er is wel meer te zeggen over het woord “Amen”.
Eerst een beetje theorie. Een Hebreeuws werkwoord bestaat gewoonlijk uit een stam van drie ‘radicalen’, dat zijn medeklinkers (soms zijn het er ook twee, of vier), waartussen wisselende klinkers worden gevoegd, en waaraan voorvoegsels en achtervoegsels worden toegevoegd. De ‘ is trouwens in het He-
breeuws ook een klank, in dit geval een soort van keelklank. De Hebreeuwse stam met de 3 radicalen ‘mn betekent: steunen, bevestigen, betrouwbaar zijn. Het Hebreeuwse woord ‘amen en het daaruit komende Oudgriekse woord amēn betekent letterlijk “zeker, het is zo” of “het zij zo”. En dit woord wordt aan het eind van een gebed of een zegening gebruikt als een soort bekrachtiging of acclamatie. We zien dat zowel in het Oude als in het Nieuwe Testament.
Ook wij gebruiken het woord “amen” als afsluiting van ons gebed, zowel thuis als in de kerk. En de gemeente beantwoordt de zegen aan het einde van de kerkdienst altijd door “amen” te zingen. Voor mij is dat elke keer weer een ontroerend moment als de gemeente daarop antwoordt.
De zegen die ik meestal gebruik is de Aäronitische zegen. En die heeft oude papieren. Want deze zegen is afkomstig uit Numeri 6:24-26. Daar is te lezen hoe God deze zegen via Mozes aan de eerste hogepriester van het volk Israël, Aäron, heeft gegeven om over het volk uit te spreken.
De HEER zei tegen Mozes:
23 ‘Zeg tegen Aäron en zijn zonen dat zij de Israëlieten met deze woorden moeten zegenen:
24 “Moge de HEER u zegenen en u beschermen, 25 moge de HEER het licht van zijn gelaat over u doen schijnen en u genadig zijn, 26 moge de HEER u zijn gelaat toewenden en u vrede geven.”
27 Als zij mijn naam over het volk uitspreken, zal ik de Israëlieten zegenen.’
Wat ik niet wist, want het is niet helemaal mijn traditie zoals u wellicht weet, is dat ook de Heidelbergse Catechismus het woord “amen” behandelt. In zondag 52, vraag en antwoord 129 staat: Amen wil zeggen: Het is waar en zeker. Want God heeft mijn gebed veel stelliger verhoord, dan ik in mijn hart voel dat ik dit van Hem begeer.
Deze woorden moest ik even op me laten inwerken: Want God heeft mijn gebed veel stelliger verhoord, dan ik in mijn hart voel dat ik dit van Hem begeer.
En eigenlijk kloppen deze woorden voor mij wel. Heel veel dingen doe je omdat het zo hoort. Bidden en danken voor het eten, als je de bijbel opendoet. En je sluit de dienst af met de o zo bekende woorden van de zegen van Aäron omdat je het zo gewend bent. Maar door gewoonte kunnen woorden holle frases worden en hun kracht verliezen. Maar voor deze brief heb ik ze weer eens goed gekauwd, zoals ds. Nico de Lange wel eens zei tijdens ons teamoverleg.
“Moge de HEER u zegenen en u beschermen, 25 moge de HEER het licht van zijn gelaat over u doen schijnen en u genadig zijn, 26 moge de HEER u zijn gelaat toewenden en u vrede geven.”
Dit bid ik u toe, ik bid u toe dat u elke dag weer in het licht van God mag en kan staan, ik bid u toe dat u elke dag zijn vrede ervaart, met de mensen die u lief zijn en met de mensen met wie u samen Gods gemeente bent. Ik bid u toe dat de vrede van God onder u woont, waar of hoe u ook bent. Ik bid het u toe, maar ik vertrouw er ook op, want God wil steunend, bevestigend en betrouwbaar voor ieder mens zijn. En zo is het, amen.
Pastor Henriëtta van Gosliga
Geplaatst: 17 juni 2019