Feest van de Geest
Rond Pinksteren 2020 zou opnieuw het Feest van de Geest plaatsvinden. In twintig kerken in het Groene Hart door het Pinksterevangelie geïnspireerde kunst. Ook in de Brugkerk.
Maar het feest gaat niet door. Ik hoef niet uit te leggen waarom.
Om de pijn een beetje te verzachten bespreek ik hier een ander kunstwerk: het schilderij dat ik zie als ik uit het raam van mijn werkkamer naar buiten kijk.
Op de voorgrond staan drie speels ontworpen huizen. Ook de tandartsenpraktijk links op het doek is een karakteristiek gebouw. Ik zie nog net een glimp van de Rijndijk en de daken van een paar Koudekerkse huizen.
Maar het meest onder de indruk ben ik toch van wat ik zie tussen de huizen door: een rij hoge populieren, altijd in beweging. En daarboven een Hollandse lucht: soms blauw, soms grijs, nu al een tijdje zonder vliegtuigstrepen, maar met altijd wel ergens een vogel.
Wat dit schilderij zo interessant maakt is dat het er iedere dag weer anders uitziet. Welke creatieve geest verstaat de kunst om zoiets moois te scheppen?
In Genesis 1 lezen we over God als Schepper. En over zijn Geest die onrustig zweeft boven het water van de oervloed. De Eeuwige als een kunstenaar die een tijdje broedt op wat Hij zal maken. Die daarna met tomeloze energie en enthousiasme aan het werk gaat. En na zes dagen zijn kunstwerk af heeft.
Of toch niet? Pieter Oussoren, uit wiens pen de Naardense Bijbelvertaling vloeide, vertaalt de eerste woorden van de Bijbel anders dan andere vertalers. Niet: In het begin schiep God de hemel en de aarde. In plaats daarvan: Sinds het begin is God schepper van de hemelen en de aarde. Sinds het begin… dat suggereert dat God nooit is opgehouden met scheppen. Dat Hij ook nu nog met onverminderd enthousiasme met zijn meesterwerk bezig is.
Als ik uit mijn studeerkamerraam kijk moet ik wel concluderen dat Oussoren gelijk heeft. Uit Gods Geest komen iedere dag weer nieuwe wonderen voort. Het kunstwerk van zijn handen is niet een statisch ding, lang geleden voltooid. Het is een levend gebeuren waaraan dagelijks nieuwe kleuren en perspectieven worden toegevoegd!
Pinksteren is het Feest van de Geest van God die ook wil werken in en door mensen heen. In Handelingen 2 horen we hoe de leerlingen van Jezus werden vervuld van de heilige Geest.
Wat ik nog niet vertelde is dat mijn raamschilderij af en toe ook mensen in beeld brengt. Buren die net als ik naar buiten kijken. Wandelaars op het paadje aan de voet van de populieren.
De mens is een zeer bijzonder schepsel van God. Gemaakt naar zijn beeld. Wat betekent dat God ook aan de mens de gave van het scheppen schonk. Een kunstwerk dat er zelf aan meewerkt om aan het kunstwerk nog meer kleur te geven: hoe verzin je het? En toch is dat de Pinksterboodschap: dat Gods scheppende Geest ook via ons vorm wil geven aan zijn schepping.
Jezus was vol van Gods Geest. In ieder mens zag Hij een kind van God met ongekende mogelijkheden. En met zijn grote geloof in mensen maakte Jezus ook werkelijk nieuwe krachten uit hen vrij.
Zoals de Geest werkte in Jezus, zo wil Zij ook werken door ons. De Geest geeft ons oog voor het wonder van elkaars bestaan. En als wij werkelijk wonderen van elkaar verwachten, maken ook wij ruimte voor de kunstenaar die in ieder van ons schuilt.
Pinksteren is het Feest van Gods creatieve Geest. Die Geest schakelt mensen in om aan Gods doorlopende kunstwerk mee te schilderen of boetseren. God verwacht dat zijn schepping daardoor nog mooier, steeds levender wordt!
Wat ik ook nog zie vanuit mijn studeerkamerraam: de wieken van één van die grote windmolens langs de N11. Niet iedereen was blij toen die er kwamen, heb ik begrepen.
Toch vind ik het een knap staaltje van menselijke creativiteit.
Maar ik zie in die bijna altijd draaiende wieken ook een beeld van wat wij op het Pinksterfeest vieren: dat Gods Geest nooit ophoudt met nieuwe wonderen creëren en mensen bij zijn grote werk betrekken!
Het Feest van de Geest gaat dus toch door. Het gaat altijd door!
Inspirerende Pinksterdagen voor u allen!
dominee Willem Biesheuvel
Geplaatst: 16 mei 2020