U heeft vast de brief van de maand van Johan Vergunst in de maandbrief van augustus gelezen. Toen ik het gelezen had, was ik erg onder de indruk van wat ik gelezen had. Maar ik voelde me ook een beetje schuldig omdat ik zelf de laatste tijd maar weinig aan de maandbrief heb bijgedragen. Met het schrijven van deze brief van de maand wil ik daar iets aan doen.
Net als Johan ben ik straks 12 jaar in het ambt. De eerste 8 jaar als diaken en daarna als voorzitter van de kerkenraad. Als ik het heb over die eerste 8 jaar zal niemand het me kwalijk nemen als ik zeg dat dit geen gemakkelijke periode is geweest. Als je het kort samenvat, zou je kunnen zeggen dat de nadruk meer lag op waarover we van mening verschilden dan op wat ons bond. Gelukkig zijn we er met z’n allen in geslaagd om samen met onze predikant meer de nadruk te leggen op wat ons bindt. Dan komen er mooie verhalen over wat en waarom je gelooft. Dit lees ik ook in het verhaal van Johan en daar ben ik oprecht blij mee.
Toen Ds. de Lange mij in september 2015 vroeg of ik voorzitter van de kerkenraad wilde worden, heb ik daarover getwijfeld. Wat voor mij het allerbelangrijkste was dat ik deze taak onmogelijk alleen kon doen. Gelukkig zijn we naar elkaar toe gegroeid als kerkenraad en worden bijvoorbeeld de kerkrentmeesters veel meer gesteund in hun werk. Het is voor mij fijn om met deze kerkenraad te mogen werken. De sfeer is prima, zodat er ook vaak (veel) wordt gelachen. Zoals u weet hebben we in het nieuwe kerkelijk seizoen twee nieuwe ouderlingen en één diaken mogen verwelkomen namelijk Elsbeth, Agaath en Simone. De drie ambtsdragers zijn geen onbekenden in onze gemeente en weten van aanpakken. Het zal in de komende periode, als de gebouwenkwestie weer op de agenda staat, niet gemakkelijk zijn. Maar ik vertrouw er op dat we altijd de eenheid zullen koesteren.
Bas Vos
Voorzitter Kerkenraad
Geplaatst: 7 november 2019