Met het vertrek van Henriëtta komt er nogal wat meer werk op de schouders van dominee Biesheuvel en van hem kwam de vraag op de kerkenraad of we misschien voor hem eens een brief van de maand willen schrijven. Dan kun je natuurlijk de andere kant opkijken en net doen of je het niet gehoord hebt, net als ik ook in eerste instantie deed, maar je kunt ook meedoen. Maar dan, waar moet ik over schrijven want zoals Willem het doet gaat het mij niet lukken. Bij mij kwam pas later de vraag op moet het wel iets “pastoraals of opbeurends” zijn of mag het ook iets persoonlijks zijn, of misschien over het kerkenwerk dat ik wel eens kan en wil delen met de gemeente. Laat ik het maar proberen en misschien volgen er meer kerkenraadsleden….
Al vanaf mijn jeugd staat de kerk wel centraal in mijn leven, niet eens vanuit het geloof maar vooral het gebouw, vroeger de Hervormde kerk en nu beide kerken. Opa Vergunst was koster en woonde tegenover de kerk en ook oma, mijn vader en zijn zussen werden geacht mee te helpen. Vooral het luiden van de klok is een verhaal dat mijn vader en tantes vertelden. Dat ging gewoon nog met een touw en tijdens een huwelijk of begrafenis moest er lang en vooral met het juiste ritme aan het touw getrokken worden.
Na ons trouwen was het Leen Verhagen die langs kwam om te vragen of ik ouderling-kerkvoogd of diaken wilde worden. Dat zag ik toen nog helemaal niet zitten en bood mij aan voor een ander klusje en dat werd dus koster. Ik vond het leuk en liep vaak tijdens de dienst te denken: wat zouden mijn opa en vader trots zijn als ze dit wisten. Na een paar jaar ben ik toch overgehaald om ouderling-kerkvoogd te worden en na twee jaar nam ik de taak van secretaris op me. Twee periodes heb ik dat gedaan en die 8 jaar zijn voorbij gevlogen, die laatste periode was ook wel een pittige klus. Na een paar jaar rust ben ik nu weer kerkrentmeester en er zit al weer bijna drie jaar op. Dit doe ik met heel veel plezier.
Het eerste jaar van deze periode was het ook weer aanpoten, op Ber Spil na zijn we met 5 nieuwe kerkrentmeesters aan de slag gegaan en moesten we ons inwerken. Het is enorm veranderd ten opzichte van mijn eerdere ambtsperiode, zowel in het college van kerkrentmeesters als in de kerkenraad. Ik voel dat we nu één zijn met elkaar in het CvK en dat is heel fijn. Met elkaar nemen we beslissingen en ik heb echt nooit meer de gedachte: “Jij was vroeger hervormd of gereformeerd en komt voor je eigen vroegere gebouwen of kerk op”. In de kerkenraad idem dito, vroeger kon ik wel eens niet in slaap komen na een vergadering en lag ik te piekeren. Gelukkig is dat verleden tijd. Met elkaar hebben we voorafgaande aan de kerkenraadsvergadering een moment van bezinning, de eerste keren vond ik dat wel vreemd en soms lastig maar ik merk nu dat het waardevol is om ergens even bij stil te staan en naar elkaar te luisteren. Binnenkort begin ik aan het laatste jaar van mijn ambtsperiode en moet gaan nadenken of ik bijteken of zal stoppen. Dan heb ik mij 12 jaar ingezet. Misschien kunt u, of jij ook eens een periode meedoen, het zal je leven verrijken!
Met vriendelijke groet,
Johan Vergunst
————————————————-
Wie volgt?
Zoals u heeft kunnen lezen heeft Johan Vergunst, wat mij betreft op een uitstekende manier, de uitdaging opgepakt om ook een keer de brief van de maand te schrijven.
Johan doet een oproep aan u allen om ook eens een periode in de kerkenraad mee te draaien. En hij heeft gelijk: de huidige kerkenraad is een sterk en hecht team. Ik ben er trots op om met deze mensen samen te mogen werken!
Aan de oproep van Johan wil ik nog een andere toevoegen: misschien heeft u ook een vlotte pen en wilt u ook een keer een tekst schrijven die ons allemaal te denken geeft. Wie volgt?
Willem Biesheuvel