Home » Blog » Nieuws » Brief van de maand – september/oktober 2022

Brief van de maand – september/oktober 2022

Geplaatst in: Nieuws

 

Samen verder

 

“Zo gingen die twee samen verder.” Woorden die tweemaal (Genesis 22:6 en 8) klinken in een beklem­mend Bijbelverhaal.

Woorden waaronder zich heftige emoties verbergen. De oude Abra­ham is op weg met “zijn enige kind van wie hij zoveel houdt”. Hij is op weg om Isaak te gaan offeren. Een opdracht van God. Of toch niet?

Abraham heeft opnieuw die stem verstaan die hem al veel vaker op de weg naar de toekomst heeft gezet. Maar nu lijkt God te willen dat hij een dikke streep door zijn eigen toe­komst zet. Abraham twijfelt -voor het eerst?- aan zijn altijd zo rotsvas­te geloof. Verlangt God dit wel echt van hem? Als Isaak hem vraagt waar het lam is dat vader en hij zullen gaan offeren geeft Abraham een ontwijkend antwoord: “God zal zich zelf van een offerlam voorzien.”

En de jonge Isaak? Hij stelt dus een vraag bij waar zijn vader mee bezig is. Heeft hij een vermoeden van wat hem boven het hoofd hangt? Toch neemt hij genoegen met Abrahams antwoord. Hij heeft vertrouwen in de levenservaring van zijn vader. Hij gelooft dat Abraham weet wat hij doet.

“Zo gingen die twee samen verder.” Abraham met lood in de schoenen. Allebei met vragen. En toch willen ze allebei niet twijfelen. Abraham niet aan Gods stem. Isaak niet aan zijn vader.

 

Wij weten dat het verhaal goed af­loopt. Dat Abraham terecht twijfel­de. Dat Isaak een terechte vraag stel­de. Dat de Ene die werkelijk God is geen kindoffers of andere onmoge­lijke dingen van mensen vraagt.

Maar de reden dat ik in deze Maandbrief met dit verhaal kom is die ene herhaalde zin. Die vertelt hoe een oude man en zijn jonge zoon, allebei met hun eigen vragen en hun eigen hoop, toch samen de weg blijven gaan.

Met Abraham geloven wij in de kerk dat Gods stem ons op weg zet naar een goede toekomst. Maar anders dan Abraham krijgen wij een nieuwe generatie niet meer met ons mee. Dat leidt tot de vraag of er nog toe­komst is voor onze kerk. En gecon­fronteerd met steeds meer ongeloof om ons heen beginnen wij ook te twijfelen aan ons eigen geloof. Wel­licht voelen we ons een beetje in de steek gelaten door God zelf. Waar­om laat Hij ons deze weg gaan van geïsoleerd komen te staan en kerk­gebouwen opofferen?

In de maand oktober zal een project worden geïntroduceerd dat aan (al­le) gemeenteleden van boven de 50 vraagt om in gesprek te gaan met iemand van onder de 50. En dan gaat het niet om een gesprek alleen over het weer of voetballen of de gasprij­zen. De bedoeling is ook dat u vraagt naar wat die ander bezielt. En dat u iets vertelt over wat uzelf wel en niet gelooft.

Nu hoor ik al allerlei bezwaren opko­men: “Dat kan ik niet” en “Zitten jon­ge mensen daar wel op te wachten?” Over dat niet kunnen: u wordt niet zomaar op pad gestuurd. We gaan die gesprekken samen voorbereiden en u krijgt ook richtvragen mee.

En of jongeren open zullen staan voor een gesprek? Een aantal onge­twijfeld niet. Toch vermoed ik dat heel veel jonge en trouwens ook ou­dere mensen een beetje lijken op de jonge Isaak. Zoals Isaak niet snapt waar zijn vader mee bezig is, hebben zij dat bij ons geloof. Maar Isaak be­vraagt zijn vader. Evenzo zijn veel jongeren er toch nieuwsgierig naar hoe het kan dat mensen, die al lan­ger door het leven zijn gevormd dan
zij, kracht putten uit hun geloof.

Ik denk dat jongeren, niet anders dan wij, ook een zinvolle en beteke­nisvolle weg naar de toekomst zoe­ken. En ik geloof dat wij hen daar een beetje mee kunnen helpen als wij een beetje lijken op Abraham. Als wij met hen in gesprek gaan. Als wij onze eigen vragen niet wegstoppen, maar tegelijk wel iets van de hoop uitstralen die in ons is.

 

De weg die Abraham en Isaak samen gaan is niet eenvoudig. Voor allebei lijkt de toekomst op te houden. En toch verliezen ze niet de hoop dat ze nog een weg zullen vinden.

Is er toekomst voor de kerk? Ik ge­loof dat er hoop blijft als wij het ge­sprek durven aangaan met nieuwe generaties. En ik geloof ook dat God zelf zal voorzien in nieuwe vormen die zijn liefde voelbaar maken. Laten wij het niet opgeven om samen ver­der te gaan!

 

dominee Willem Biesheuvel

 

 

 

Geplaatst: 22 september 2022