Wanneer ik dit schrijf heb ik net mijn vakantie achter de rug. Twee heerlijke weken heb ik erop zitten. Twee weken van niks moeten, alleen maar genieten met het gezin en van de omgeving. Dat is voor mij vakantie. Loskomen van alles en het batterijtje weer opladen.
Ook in de Bijbel is te lezen dat Jezus er met zijn leerlingen af en toe tussenuit knijpt.
Marcus schrijft in zijn zesde hoofdstuk vanaf vers 30: De apostelen kwamen weer terug bij Jezus en vertelden hem over alles wat ze gedaan hadden en wat ze de mensen onderwezen hadden. Hij zei tegen hen: “Ga nu mee naar een eenzame plaats om alleen te zijn en een tijdje uit te rusten.” Want het was een voortdurend komen en gaan van mensen, zodat ze zelfs niet de kans kregen om te eten.
Vakantie, een tijd van uitrusten. Maar ook van loskomen, leeg worden.
Wikipedia schrijft over vakantie het volgende: “Vakantie is afgeleid van vacatio (Latijns werkwoord vacare) dat staat voor vrij zijn van verplichtingen. Het is een periode waarin een persoon zijn gewoonlijke dagelijkse activiteiten staakt, zoals naar school of het werk gaan. Dit betreft een periode die (veel) langer is dan een weekend (waarin veel mensen vrij zijn), vaak minimaal een week.”
Vakantie, een periode van vrij zijn van verplichtingen, waardoor ik ook moet denken aan het woord “vacuüm”. Maar we zeggen ook: vacuüm bestaat niet. Want terwijl je je vrij maakt van je werk en van school komt er weer ruimte voor nieuwe indrukken. Je wordt geraakt door de machtige natuur om je heen, door ontmoetingen met mensen die je tijdens de vakantie tegenkomt. En regelmatig liep ik tijdens de vakantie een kerkje binnen om de bijzondere sfeer die daar altijd hangt weer even te voelen.
En terwijl je je zo leeg maakt, komt er ook weer ruimte voor nieuwe ideeën. Vakantie is voor mij ook een tijd van bezinnen; terugkijken hoe het afgelopen jaar verlopen is en nadenken over nieuwe plannen voor het komende jaar.
En afgelopen jaar was een enerverend jaar. Het beleidsplan voor de komende jaren is af en een goede leidraad voor de gemeente, een predikant is gevonden en de kerkenraad is weer voltallig. De Ontmoetingskerk en Honswyc zijn weer spic en span.
Allemaal hoopgevende berichten die ervoor zorgen om weer met frisse zin aan de slag te gaan.
En dat gaat ook gebeuren in de gemeente.
Met als eerste de Startzondag met als thema: “Ik zal er zijn”.
God is er voor ons, maar wij zijn er ook voor elkaar. In ons doen en laten naar de ander, naar elkaar, moge de stem van God daarin doorklinken.
En de zondag erna, 11 september zal ds. Biesheuvel verbonden worden aan de gemeente.
Wat weer valt in de feestelijke openingsweek van de Ontmoetingskerk. Een week vol festiviteiten die begint met de Monumentendag, 10 september.
Allemaal feestelijke momenten, maar intussen gaat het gewone leven ook weer door.
En dat was ook zo bij Jezus. Want terwijl hij zich met zijn leerlingen terug wil trekken om weer op adem te komen, volgen vele mensen hem om hem te zien en te horen. En als hij hen zo aanziet, voelt hij medelijden met hen. Er is weer werk aan de winkel voor Jezus. Hij vertelt, hij onderwijst en uiteindelijk geeft hij 5000 mensen te eten. Het moment van rust dat Jezus voor zijn leerlingen wilde hebben, is niet gelukt.
De focus van dit verhaal (Marcus 6: 30-44: Het teken van de broden) ligt eigenlijk altijd op de wonderbaarlijke spijziging, maar wat dit verhaal ons misschien ook wel wil leren, is dat het goed is om af en toe je even terug te trekken. Om alleen te zijn en uit te rusten.
Dat het goed is je even leeg te maken, om weer ruimte te maken voor nieuwe ideeën.
Het komende jaar gaan we aan de slag, maar laten we ook de tijd en de ruimte nemen om even pas op de plaats te maken, om je te bezinnen waar je mee bezig bent. Om jezelf vacuüm te laten worden, zodat je daarna weer gevuld kunt worden door nieuwe indrukken en met nieuwe ideeën.
Ik wens u een goed jaar toe!
Pastor Henrietta van Gosliga
Geplaatst: 1 september 2016