Vluchtelingenkind
“Er verscheen aan Jozef in een droom een engel van de Heer. Hij zei: ‘Sta op en vlucht met het kind en zijn moeder naar Egypte. Blijf daar tot ik je weer roep, want Herodes is naar het kind op zoek en wil het ombrengen.’” (Matteüs 2,13)
Ik ben (nog) niet voorgegaan in de Bethelkapel in Den Haag. Daar is al wekenlang een marathonkerkdienst gaande. Om te voorkomen dat een (christelijk) Armeens gezin, dat verblijf houdt in de kerk, Nederland wordt uitgezet. De kinderen Tamrazyan zijn hier opgegroeid, geschoold, vernederlandst. Maar in hun eigen land is het nu veilig genoeg om daar verder te gaan. Aangezien de overheid in de regel niet in actie komt tijdens een godsdienstoefening, zijn de Tamrazyans echter nog steeds in de Bethelkapel.
Waarom ben ik (nog) niet voorgegaan in de marathonkerkdienst?
Niet omdat ik de actie niet ondersteun. Ja, ik snap wel dat een land niet iedereen kan toelaten die zich er wil vestigen. Dat geeft onrust in de samenleving. En er zijn in Nederland al zoveel huizen. Maar laten we het dan met z’n allen wel zó regelen dat asielprocedures op een nette, rechtvaardige maar wel vlotte manier tot een einde komen. Het is niet goed om kinderen na vele jaren, als ze bijna geen herinneringen meer hebben aan hun geboorteland, nog terug te sturen.
Ik vind ook niet dat de kerk en haar voorgangers geen politieke uitspraken zouden mogen doen. Jezus ligt nog in de kribbe als al duidelijk wordt dat Hij, die Hem gezonden heeft, niets moet hebben van de politiek van Koning Herodes. Ja, ik vind het een hele goede zaak dat in dit land kerk en staat gescheiden zijn. Dat niet één religieuze stroming met politieke middelen haar wil kan opleggen aan iedereen. En dat omgekeerd de kerk niet aan de leiband loopt van een machtige leider of één politieke partij. Maar dat neemt niet weg dat de boodschap van de Messias Jezus consequenties heeft (of zou moeten hebben) voor alle levensterreinen. Het evangelie is óók een politieke boodschap.
Is het uit luiheid dat ik nog niet ben afgereisd naar Den Haag? Een feit is dat er ook in eigen gemeente genoeg te doen valt voor mij. Daar komt bij dat ik meedoen aan deze actie principieel niet iets vind voor in mijn vrije tijd. Als ik dit zou doen dan niet als privépersoon. Dan ga ik naar Den Haag als voorganger van de Protestantse Gemeente te Koudekerk aan den Rijn en Hazerswoude-Rijndijk. Ik vind dat de kerkenraad mij hiervoor een mandaat en de tijd zou moeten geven. Ik zou daar dan willen voorgaan met uw morele steun.
Maar tot nu toe heb ik aan de kerkenraad geen mandaat gevraagd. Omdat meedoen met die marathon mij ook een wat ongemakkelijk gevoel geeft. Maak ik dan geen mooie sier door ook mijn betrokkenheid bij een kwetsbare groep te tonen? Terwijl ik er niet over prakkiseer om een asielzoeker in onze logeerkamer te herbergen? Doen alsof je erg begaan bent met mensen aan wie je eigenlijk totaal voorbij leeft… Of is dit hetzelfde bezwaar als je kunt hebben tegen een handtekening zetten onder een petitie van Amnesty International of een paar euro geven aan een goed doel? En is het altijd nog beter om iets te doen dan helemaal niets?
Volgens het evangelie is er Eén wel degelijk echt begaan met het lot van de meest kwetsbare mensen.
Evangelist Matteüs vertelt dat Jezus tijdens de eerste jaren van zijn leven een vluchtelingenkind is geweest. Hij maakt niet een paar uur vrij om een lans voor hen te breken. Hij is één van hen. Een verhaal dat ons aan het denken wil zetten…
Wat ik aan u wil vragen is om met mij mee te denken. Ik ben benieuwd wat u vindt dat ik zou moeten doen: naar Den Haag of niet? En wilt u misschien mee ter ondersteuning? Of voelt u zich daar ook wat ongemakkelijk bij? Graag hoor ik uw reactie. Of misschien nog beter: dat u (via de scriba) aan de kerkenraad laat weten wat u vindt.
Tot slot: het evangelie spreekt over een God die zich openbaart in een vluchtelingenkind. Dat geeft hoop dat de wereld ooit nog een Thuis zal worden voor iedereen!
dominee Willem Biesheuvel
Geplaatst: 12 januari 2019
Sirkelslag YOUNG 
Op