Brief van de maand – juni/juli 2020
En dan zingen we nu…
Er wordt momenteel heel wat geschreven en gezegd over zingen. Blijkbaar gaat het ons aan het hart dat we voorlopig niet samen kunnen zingen in de kerk. Op het moment dat ik dit schrijf, zijn de ‘oefendiensten’ nog niet begonnen. We weten dus nog niet hoe het is om straks een kerkdienst te hebben waarin we zelf niet zingen. Toch lijkt het ergens niet compleet wanneer er geen samenzang zal zijn. Waarom raakt het ons? En dat geldt ook voor wie zelf niet zo mooi kan zingen of maar wat meemompelt (het gaat dus niet alleen over hoe ‘mooi’ het klinkt).
Met dank aan Calvijn
Samenzang in de kerk heeft een lange traditie. In de vroege kerk werd er ook al gezongen. Paulus schreef: ‘En zing met elkaar psalmen, hymnen en liederen die de Geest u ingeeft. Zing en jubel met heel uw hart voor de Heer.’ (Efeziërs 5:19). In de tijd voor de reformatie was het vooral de priester die zong en daarnaast een koor. Er werd gezongen in het Latijn en gewone kerkgangers luisterden. Met de reformatie werd dat allemaal afgeschaft en kwam er een sobere woorddienst zonder muziek. Maar Calvijn vond dat de hele gemeente moest meedoen, in hun eigen taal.
Toeschouwer of deelnemer?
Herkenbaar vind ik dat. Door zingen doe je mee. Bij alleen luisteren kan het gevaar zijn dat je je wat meer toeschouwer voelt en minder deelnemer. Zingen maakt je betrokken. En zingen raakt omdat het woorden geeft aan gevoelens waarvan je zelf niet altijd weet hoe je het moet verwoorden. Zingen raakt omdat het als een gebed is. Een gebed waarbij de woorden in je mond worden gelegd.
Altijd een lied
Wanneer ik bezig ben met liederen te kiezen voor een dienst, valt mijn oog op de achterkant van het liedboek.
EEN LIED VAN GELOOF – EEN LIED VAN EENZAAMHEID – EEN LIED VAN VREUGDE – EEN LIED VAN LIEFDE – EEN LIED VAN AANBIDDING – EEN LIED VAN WANHOOP – EEN LIED VAN HOOP – EEN LIED VAN TROOST – EEN LIED VAN TWIJFEL – EEN LIED VAN BEMOEDIGING – EEN LIED UIT DE DIEPTE – EEN LIED VAN PROTEST – EEN LIED VAN GENADE – EEN LIED VAN DANKBAARHEID.
Er is altijd wel een lied. Soms een lied van aanbidding. En soms een lied uit de diepte. Gelukkig kunnen we wel naar liederen luisteren. Gelukkig kan er toch muziek klinken in de kerk. Gelukkig kunnen we wel thuis zingen. En gelukkig kan ook de stilte tot God zingen: ‘de stilte zingt u toe o Here’… (Psalm 65). Toch blijft het jammer. Maar we hopen dat we ons toch betrokken zullen voelen. Ook zonder samenzang, ook thuis luisterend naar de dienst. En natuurlijk dat we over een tijdje weer samen zullen zingen!
Pastor Laurien Hoogerwerf
Geplaatst: 14 juni 2020
