Paasbest
“In het wit gekleed stonden ze voor de troon en voor het Lam” (Openbaring 7:9)
Vroeger kwamen op het Paasfeest voor het eerst de nieuwe zomerkleren uit de kast. Zo was het althans bij mij thuis. Enkele weken eerder hadden alle gezinsleden in hetzelfde modewarenhuis in de stad een nieuwe combinatie uitgezocht. En wij waren niet de enigen. Op Paasmorgen hing er in de kerk een onmiskenbare nieuwe kledinglucht.
Eerlijk gezegd voelde ik mij meestal ongelukkig in de nieuwe outfit. Er was mij toch weer een prikbroek opgedrongen. En herinnert u zich de pully nog? Een strak om mijn toen gezette lijf gesloten trui met een col en gemaakt van synthetisch materiaal. Van de Paasfeesten uit mijn jeugd heb ik vooral de jeuk en het zweten onthouden…
Tegenwoordig dragen velen hun netste kleren tijdens hun werk en bezoekt men de kerk vaak in vrijetijdskleding.
En wie zich toch op haar of zijn Paasbest wil tonen heeft in 2021 pech. In kledingwinkels kun je alleen op afspraak terecht. En voor de tweede maal op een rij vieren we Pasen zonder bezoekers in de kerk. Niemand die je nieuwe jurk of pak kan bewonderen…
Toch blijft er nog één goede reden over om je op eerste Paasdag wel in het nieuw te steken. Nieuwe kleding is ook een symbool van het nieuwe leven dat wij met Pasen vieren. Het herinnert aan een oud kerkelijk gebruik.
In de beginjaren van de kerk ontvangen vooral volwassenen het teken van de doop. Meestal gebeurt dat tijdens het Paasfeest.
Eerst verdiepen de aspirant-dopelingen zich een jaar lang in het evangelie. Tijdens de laatste Veertig Dagen voor Pasen vasten zij en concentreren ze zich op wat het betekent om een leerling van Jezus te zijn. Vasten betekent niet alleen weinig eten, maar ook je onthouden van intimiteit én je niet wassen. Met als gevolg dat de geloofsleerlingen er na die Veertig Dagen allesbehalve op z’n Paasbest uitzien…
Maar ondertussen heeft zich in hun innerlijk een reinigingsproces voltrokken. Er is daar ruimte ontstaan voor nog meer geloof en nieuwe hoop en sterke liefde.
En als ze dan op het Paasfeest worden ondergedompeld lijkt het alsof met alle vuil ook alle wanhoop en bitterheid van hen worden afgespoeld. Komende uit het doopwater worden ze gehuld in een schoon wit kleed en krijgen een brandende kaars in de handen gedrukt. Tekenen van hun nieuwe leven in het licht van Christus.
Kleding is meer dan een gebruiksartikel dat ons lichaam beschermt tegen kou of warmte. Door de manier waarop wij ons kleden laten wij ook zien wie wij zijn. Onze kleren onthullen iets van onze identiteit.
Het witte kleed dat de dopelingen in de oude kerk krijgen omgeslagen spreekt van hun nieuwe identiteit. Zij beleven hun doop als een sterven en opstaan samen met Christus. De boodschap van Pasen is dat Gods liefde zich door geen kwaad en zelfs niet door de dood laat stuiten. En die boodschap plaatst hun leven in een nieuw perspectief. Licht en hoop en vertrouwen zijn voortaan richtinggevend in hun leven.
In deze tijd worden vooral kinderen gedoopt. Vaak dragen ook kleine dopelingen een witte doopjurk.
Pasgeborenen hebben nog niet een duidelijke identiteit. Toch laat hun witte kleed zien wie zij principieel nu al zijn: lichtkinderen van God.
En nog een gebruik uit de vroege kerk leeft voort. In verbondenheid met hun nieuwe zusters en broeders kleedde de hele gemeente zich op het Paasfeest op haar Paasbest. Dat voelde ook als een herinnering aan ieders eigen doop. Met hun beste kleren aan lieten de christenen van toen aan elkaar zien dat zij zich nog steeds nieuwe mensen wisten. Dat hun identiteit nog steeds werd bepaald door de hoop van het Paasevangelie.
Persoonlijk voel ik mij altijd het meest op mijn gemak in een oud kloffie dat niet prikt of te strak zit. Toch is er iets voor te zeggen om juist in coronatijd op het Paasfeest iets moois uit de kast te halen. Als een teken dat wij ons niet door corona of andere donkere krachten naar beneden willen laten trekken. Om zo uit te stralen dat wij leven van de hoop van Pasen!
Ik wens u allemaal hoopvolle Paasdagen toe!
dominee Willem Biesheuvel
Geplaatst: 20 maart 2021