Blog Full

Themabijeenkomsten ‘Omgaan met verlies en verdriet’ op 2 en 5 april.

Jacinta van Harteveld, rouwdes­kundige en bekend van Issoria en eerdere ontmoetingen met de be­zoekmedewerkers, vertelt:

Luisteren vanuit het hart, respect voor ieders eigen tempo en eigen­heid en erkenning van wat er is, zijn voor mij essentieel in begeleiding en training. Vanuit deze veilige bedding kun je (weer) verbinding maken met je veerkracht en op zoek naar je eigen-wijsheid.

Vanuit een samenwerkingsverband van de Kerken aan de Rijn, Tom in de buurt, een medewerker van de ge­meente Alphen aan den Rijn en ervaringsdeskundigen zijn deze bij­eenkomsten tot stand gekomen. Op dinsdagavond 2 april zal Jacinta ons meer vertellen over verlies en verdriet. Thema’s die aan de orde kunnen komen zijn:

• Vele soorten van verlies
• Rouw: wat is dat eigenlijk?
• Waarom rouwt ieder mens anders?
• Kun je goed of fout rouwen? Wat is normaal?
• Hoe kan rouw tot uitdrukking komen?
• Hoe kun je iemand nabij zijn in rouw?
• Gaat rouw ooit over?

Er is gelegenheid voor het stellen van vragen, in de pauze kan dat alvast schriftelijk. Ook zullen er boeken zijn om in te kijken.

Op vrijdagmiddag 5 april is er voor wie er niet bij kon zijn of er over door wil praten gelegenheid elkaar te ontmoeten bij Tom in de buurt aan de J. Haydnlaan (de oude Rhy­nenburchschool). Daar zijn de orga­nisatoren om met u alleen of in groepjes in gesprek te gaan.

Laat u weten wanneer u vervoer nodig heeft. We zoeken dan naar een oplossing.

2 april,

20.00 uur tot uiterlijk 22.00 uur:

Ontmoetingskerk, Dorpsstraat 15

(ingang via Honswyc),

inloop vanaf 19.30 uur

5 april,

14.00 uur tot uiterlijk 16.30 uur

Tom in de buurt, J. Haydnlaan 5

Wilt u eerst meer informatie, bel of mail even.

Namens de voorbereidingsgroep, Agaath Koers

info@agaathkoers.nl

Geplaatst: 21 maart 2019

Zondag 17 is er weer een TREF-zondag met als thema:Voorbereiden op Pasen. 
We gaan met elkaar in gesprek over en aan de slag met de 40 dagen tijd. Voorbereiden op het feest van Pasen: waarom en hoe kun je dit doen?
Met de kinderen gaan we aan de slag met een spaarpotje en klussenkaart.

De middag duurt ongeveer tot 12.30 uur.

We hopen dat jullie weer van de partij zijn!

Meer info over TREF-zondagen vind je hier!

Geplaatst: 9 maart 2019

Zoals u zich misschien nog herinnert was onze Ontmoetingskerk in het kader van Feest van de Geest rond Hemelvaartsdag en Pinksteren een aantal dagen geopend zodat een ie­der de kunstwerken kon bewon­deren van de kunstenares Alyke Evers.

Op een dag kwam een oudere dame binnen, geflankeerd door een jonger echtpaar. Toen ik de bezoe­kers welkom heette herkende ik de oudere dame. Het bleek mevr. Bade te zijn met haar dochter Idelette en haar schoonzoon. Mevr. Bade wilde graag nog eens de kerk bekijken waar haar man van 1980 tot 1987 onze predikant was en waar zij, met haar gezin, met veel plezier aan ver­bonden is geweest.

In een kort ge­sprekje viel me haar kenmerkende belangstelling voor onze gemeente en kerkgebouw weer op. Vervolgens kreeg ik in december een verrassend berichtje van Idelette dat er pos­tuum een boek van haar vader is uitgegeven, geheten ‘Op aarde thuis’, een theologische zoektocht naar de wonende mens. Als u hier iets meer over wilt weten of het zelfs wilt aanschaffen kunt u de volgende link gebruiken:

https://www.boekscout.nl/shop2/boek.php?bid=8712.

Rien van Zanten

Geplaatst: 8 maart 2019

Alle volken

“Alle volken zullen daar samen­komen.” (Jesaja 2,2)

Of ik, zoals veel collega’s, ook naar Den Haag zou moeten. En of u als supporter mee zou willen. Die vragen legde ik in de vorige maandbrief aan u voor.

Even het geheugen opfrissen. Een (christelijk) Armeens gezin met drie hier opgegroeide kinderen dreigt Ne­derland alsnog te moeten verlaten. Maar in de Haagse Bethelkapel vindt de familie Tamrazyan een schuil­plaats. Ook wordt in deze kerk een marathondienst gehouden. Met als boodschap dat het niet humaan is om zo met kinderen om te gaan.

Maar ik hoef al niet meer naar Den Haag… Niet lang na het verschijnen van de vorige maandbrief besluit de regering tot een (nieuw) kinderpar­don. Goed nieuws voor de familie Tamrazyan en voor honderden jonge lotgenoten! En na ruim drie maan­den wordt de marathonkerkdienst in de Bethelkapel gestaakt.

Graag wil ik iedereen bedanken die daarvoor nog op mijn oproep heeft gereageerd. De meerderheid was voor mijn deelname aan de marathondienst. Diverse gemeenteleden wilden mij wel vergezellen. Iemand was zelf ook al in de Bethelkapel geweest.

Anderen hadden hun bedenkingen. Iemand vond het niet juist om actie te voeren voor één gezin terwijl er zoveel nood is. Een ander schreef dat wij de politici en ambtenaren, die de verantwoordelijkheid hebben om namens ons allemaal moeilijke knopen door te hakken, moeten on­dersteunen.

Wat zou ik besloten hebben als de estafettekerkdienst wel nog was doorgegaan? Dan zou ik mij, mits de kerkenraad mij carte blanche had ge­geven, hebben aangemeld om toch mee te doen.

In de eerste plaats omdat ik vind dat kinderen niet de dupe mogen wor­den van keuzes van volwassenen.

Maar ook omdat het actiemiddel, een kerkdienst, alle ruimte biedt voor de nuance. Natuurlijk is er in de Bethelkapel ook gebeden voor alle andere kinderen in dezelfde situatie als het drietal uit Armenië. En na­tuurlijk wordt er in de kerk met respect gesproken over en gebeden voor wie soms harde beslissingen moeten nemen. Want de kerk is ook de plek waar wij erkennen dat er een grens is aan de barmhartigheid die wijzelf kunnen opbrengen…

Wat niet wegneemt dat de kerk ge­roepen blijft om van Gods barmhar­tigheid te getuigen. Toen de kerk­dienstmarathon nog gaande was sprak ik toevallig twee autochtone Haagse protestanten. Die de kerken in de residentie steeds leger hebben zien worden. Maar die nu geraakt werden door wat in hun stad ge­beurde: de Bijbel 7 dagen per week 24 uur per dag open!

Maar nu is de marathondienst voor­bij. En daarmee ook de zorgen van honderden kinderen. Eind goed al goed?

Toch niet, vrees ik. Zolang armoede en geweld blijven bestaan zullen ouders hun kinderen naar betere streken willen brengen. En moderne media met prachtige beelden van hoe het elders is en snelle middelen van vervoer wakkeren het migratie­vuur nog meer aan.

Ik snap dat de instroom van veel vreemdelingen mensen het gevoel kan geven dat ze in eigen land niet meer zichzelf kunnen zijn. Maar wat of wie kan de honderdduizenden die hun heil elders zoeken tegenhou­den? Ik denk eigenlijk dat wij eraan zullen moeten wennen dat de mensheid in beweging is. Ik denk dat mensen van overal nog veel meer dan nu het geval is met elkaar te maken zullen krijgen.

Maar misschien kunnen we er met de Bijbel in de hand ook een kans in zien dat grenzen in deze wereld aan het verdwijnen zijn. Boven deze “brief van de maand” staan woorden van Jesaja. In een visioen ziet de profeet hoe de liefde van de Ene alle volken samenbrengt in Jeruzalem. Volgens Jesaja droomt God ervan dat zijn Huis een schuilplaats zal zijn waar al zijn mensenkinderen onder­dak vinden bij elkaar.

Is Jesaja naïef? Een beetje wel. Hij lijkt niet te overzien hoeveel span­ning de instroom van vreemdelingen in een land kan veroorzaken.

Toch geeft Jesaja’s visioen ons in overweging dat God ook weleens een bedoeling zou kunnen hebben met alle beweging in de wereld van nu. Toch geeft Jesaja’s visioen ons in overweging om daarin niet alleen een bedreiging maar ook en vooral kansen te zien.

Een Armeens christelijk gezin wak­kert in seculier Den Haag een vuurtje van geloof aan en doet heel Neder­land nadenken over wat het bete­kent om barmhartig te zijn. Zou het kunnen zijn dat God buitenstaanders op onze weg brengt om ons te her­inneren aan waar het op aankomt in het leven?

Ik hoop dat de honderden kinderen die nu in Nederland mogen blijven samen met de vele duizenden die hier geboren zijn samen een gene­ratie zullen vormen waarin Gods
toekomst al een beetje gestalte mag krijgen!

dominee Willem Biesheuvel

Geplaatst: 3 maart 2019