Brief van de maand – oktober 2016

Geplaatst in: Nieuws

Hoewel naar eigen zeggen niet bekend met de Bijbel, hebben de vorige bewoners van ons nieuwe huis in hun tuin gebroederlijk (of gezusterlijk?) naast elkaar een wijnstok en een vijgenboom geplant.

Wijnstok en vijgenboom vormen in de Bijbel een duo met een bijzondere betekenis. De profeet Micha zegt: “Ieder zal zitten onder zijn wijnrank en onder zijn vijgenboom, door niemand opgeschrikt, want de Heer van de hemelse machten heeft gesproken.”

De woorden uit Micha 4,4 lijken sterk op wat staat in 1 Koningen 5,5 en in Zacharia 3,10.

Voor het volk van Israël zijn de wijnstok en de vijgenboom zeer waardevolle bomen. Hun vruchten geven drank en voedsel. En in hun schaduw vinden mensen een plekje om uit te rusten. Als stel staan de wijnstok en vijgenboom voor de overvloed die de Schepper aan zijn kinderen wil geven. En vooral voor de ruimte die Hij hun wil schenken om de mens te worden die zij zijn mogen. Die bomen maken met z’n tweeën hier en nu al een beetje waar wat God heeft bedoeld: een wereld waar niemand meer tekort zal komen, waar iedereen zichzelf kan zijn. Kortom: een wereld vol shalôm!

Toen mijn vrouw Ellis en ik in een tuin in Hazerswoude-Rijndijk een wijnstok en een vijgenboom naast elkaar zagen staan, dachten wij: echt een plekje voor twee dominees.

Inmiddels staat er een bankje onder. Dit stukje Beloofde Land in eigen tuin is een goed stekkie om te beginnen met wortel schieten in onze nieuwe woonplaats. En wij hopen van daaruit de cirkel steeds wijder te trekken totdat wij heel Koudekerk en Hazerswoude-Rijndijk en omstreken als ons thuis ervaren.

Ik vermoed dat dat best snel zal gaan. Tijdens en na mijn verbintenis dienst heb ik heel veel hartelijkheid mogen ervaren. Het doet goed om te ervaren dat je ergens welkom bent!

Helaas is deze wereld niet voor iedereen een gastvrije plek. Daarvan getuigen vandaag de verhalen van alle honderdduizenden vluchtelingen op zoek naar ook een stukje Beloofde Land…

De woorden van de profeet Micha zijn een visioen. Dat wil zeggen dat ze nu nog geen werkelijkheid zijn.

Micha kent veel kleine Judese boeren die uit pure armoede hun eigen stukje grond hebben moeten verkopen aan rijke beleggers uit de stad. En als pachters van hun oude akkertje moeten ze nu keihard werken om de hoge pachtsom te kunnen betalen. Terwijl de vruchten van de wijnstok en de vijgenboom, waaronder zij als kind nog hebben gespeeld, toekomen aan wie in mooie huizen in Jeruzalem wonen…

Maar de boodschap van Micha is dat Juda’s kleine boeren zich door de mensen die hen uitknijpen niet ook Gods droom van een wereld vol shalôm moeten laten afpakken.

Volgens Micha zal er een tijd komen dat de Eeuwige de dingen weer recht zal zetten. Dan zal ieder uitrusten onder zijn eigen wijnrank en vijgenboom!

Maar ook hier en nu al zijn kleine mensen volgens Micha niet geheel machteloos. Volgens Micha heeft ieder mens mogelijkheden om een klein stukje Beloofde Land aan te planten in zijn eigen tuin of in zijn eigen leven!

Mijn wens is dat ik samen met u in Koudekerk en Hazerswoude-Rijndijk een stukje Beloofde Land mag aanplanten. Dat de Brugkerk en de Ontmoetingskerk in een wereld die niet altijd gastvrij is net zo’n betekenisvol duo mogen zijn als de wijnstok en vijgenboom in mijn achtertuin. Dat wij als kerkelijke gemeenschap met z’n allen een heel klein beetje zullen uitstralen van de gastvrijheid van de Eeuwige!

De druiven aan de wijnstok in onze tuin zien er een beetje armetierig uit. Waarschijnlijk hebben ze te weinig water gekregen tijdens de drukke en warme dagen van onze verhuizing. Misschien gaat het wel lukken om één handjevol vijgen te oogsten.

Zo is het ook met kerkenwerk. De oogst lijkt niet altijd groot. Maar wat wij wel oogsten smaakt toch al een beetje naar het Beloofde Land. Laten wij niet ophouden met planten in afwachting van de Grote Oogst!

Een hartelijke groet voor u allemaal van dominee Willem Biesheuvel

 

Geplaatst: 5 oktober 2016

 

 

Brief van de maand – september 2016

Geplaatst in: Nieuws

Wanneer ik dit schrijf heb ik net mijn vakantie achter de rug. Twee heerlijke weken heb ik erop zitten. Twee weken van niks moeten, alleen maar genieten met het gezin en van de omgeving. Dat is voor mij vakantie. Loskomen van alles en het batterijtje weer opladen.

 

Ook in de Bijbel is te lezen dat Jezus er met zijn leerlingen af en toe tussenuit knijpt.

 

Marcus schrijft in zijn zesde hoofd­stuk vanaf vers 30: De apostelen kwamen weer terug bij Jezus en vertelden hem over alles wat ze gedaan hadden en wat ze de mensen onderwezen hadden. Hij zei tegen hen: “Ga nu mee naar een eenzame plaats om alleen te zijn en een tijdje uit te rusten.” Want het was een voortdurend komen en gaan van mensen, zodat ze zelfs niet de kans kregen om te eten.

 

Vakantie, een tijd van uitrusten. Maar ook van loskomen, leeg worden.

 

Wikipedia schrijft over vakantie het volgende: “Vakantie is afgeleid van vacatio (Latijns werkwoord vacare) dat staat voor vrij zijn van verplich­tingen. Het is een periode waarin een persoon zijn gewoonlijke dagelijkse activiteiten staakt, zoals naar school of het werk gaan. Dit betreft een periode die (veel) langer is dan een weekend (waarin veel mensen vrij zijn), vaak minimaal een week.”

 

Vakantie, een periode van vrij zijn van verplichtingen, waardoor ik ook moet denken aan het woord “vacuüm”. Maar we zeggen ook: vacuüm bestaat niet. Want terwijl je je vrij maakt van je werk en van school komt er weer ruimte voor nieuwe indrukken. Je wordt geraakt door de machtige natuur om je heen, door ontmoetingen met men­sen die je tijdens de vakantie tegen­komt. En regelmatig liep ik tijdens de vakantie een kerkje binnen om de bijzondere sfeer die daar altijd hangt weer even te voelen.

 

En terwijl je je zo leeg maakt, komt er ook weer ruimte voor nieuwe ideeën. Vakantie is voor mij ook een tijd van bezinnen; terugkijken hoe het afgelopen jaar verlopen is en nadenken over nieuwe plannen voor het komende jaar.

 

En afgelopen jaar was een ener­verend jaar. Het beleidsplan voor de komende jaren is af en een goede leidraad voor de gemeente, een predikant is gevonden en de kerken­raad is weer voltallig. De Ontmoe­tingskerk en Honswyc zijn weer spic en span.

 

Allemaal hoopgevende berichten die ervoor zorgen om weer met frisse zin aan de slag te gaan.

En dat gaat ook gebeuren in de gemeente.

Met als eerste de Startzondag met als thema: “Ik zal er zijn”.

 

God is er voor ons, maar wij zijn er ook voor elkaar. In ons doen en laten naar de ander, naar elkaar, moge de stem van God daarin doorklinken.

En de zondag erna, 11 september zal ds. Biesheuvel verbonden worden aan de gemeente.

 

Wat weer valt in de feestelijke openingsweek van de Ontmoetings­kerk. Een week vol festiviteiten die begint met de Monumentendag, 10 september.

Allemaal feestelijke momenten, maar intussen gaat het gewone leven ook weer door.

 

En dat was ook zo bij Jezus. Want terwijl hij zich met zijn leerlingen terug wil trekken om weer op adem te komen, volgen vele mensen hem om hem te zien en te horen. En als hij hen zo aanziet, voelt hij mede­lijden met hen. Er is weer werk aan de winkel voor Jezus. Hij vertelt, hij onderwijst en uiteindelijk geeft hij 5000 mensen te eten. Het moment van rust dat Jezus voor zijn leer­lingen wilde hebben, is niet gelukt.

 

De focus van dit verhaal (Marcus 6: 30-44: Het teken van de broden) ligt eigenlijk altijd op de wonderbaarlijke spijziging, maar wat dit verhaal ons misschien ook wel wil leren, is dat het goed is om af en toe je even terug te trekken. Om alleen te zijn en uit te rusten.

 

Dat het goed is je even leeg te maken, om weer ruimte te maken voor nieuwe ideeën.

 

Het komende jaar gaan we aan de slag, maar laten we ook de tijd en de ruimte nemen om even pas op de plaats te maken, om je te bezinnen waar je mee bezig bent. Om jezelf vacuüm te laten worden, zodat je daarna weer gevuld kunt worden door nieuwe indrukken en met nieuwe ideeën.

Ik wens u een goed jaar toe!

 

Pastor Henrietta van Gosliga

 

Geplaatst: 1 september 2016

1 136 137 138 139