Blog Full

Licht dat terugkomt

Twee jaren op een rij niet samen Pasen kunnen vieren in de kerk. Dat doet pijn. Net als alle andere dingen die we missen… Maar Pasen is het feest van het licht dat niet gedoofd kan worden, van liefde die altijd blijft, van steeds weer nieuwe hoop. Laten we probe­ren om op het Paasfeest die hoop uit te stralen. En er is ook reden om weer wat hoopvoller te zijn. Van veel tachtig­plussers horen wij dat zij al minstens één keer gevaccineerd zijn. De eerste stap op weg naar een leven met minder beperkingen.

Stille Week

In de Stille Week voelen wij ons verbonden met Jezus als Hij de weg van het lijden gaat.

• Op woensdag 31 maart kunt u kijken naar de laatste in de serie oecume­nische bezinningen in de Veertigda­gentijd. Deze keer met pastor Laurien.
• Op de Witte Donderdag laten wij ons met Jezus’ leerlingen voeden door zijn liefde die tot het uiterste gaat. Wij nodigen u ook weer uit om thuis de Maaltijd mee te vieren.
• Op de Goede Vrijdag worden we stil als we horen hoe Jezus wordt gekruisigd. In de kerk worden de kaarsen gedoofd.
• Tijdens de Paaswakeviering op zater­dag halen we het licht van Pasen alvast naar ons toe. U zou thuis ook een kaars kunnen klaarzetten en die kunnen aansteken als de nieuwe Paaskaars de kerk is ingedragen. We vragen u ook om een schaaltje met water gereed te houden.

De uitzendingen van de Stille Weekvieringen worden uitgezonden vanuit de Brugkerk. De aanvangstijd van alle drie de vieringen is 19.30 uur. Dat hebben we zo besloten omdat dan mogelijk de avondklok nog van kracht is.

Paasfeest

“Het wonder van het leven”: dat is het thema van de Paasviering op eerste Paasdag 4 april. Er zal muziek zijn van het orgel, bespeeld door Lennard Esveld, én van de viool van mevrouw Nuno Malajuwara. Marjan en Jan zullen voor ons zingen. En uw beide pastores gaan samen voor. En ook mag er op het Paasfeest een kindje worden gedoopt: Julia Jacque­line, de dochter van Gert en Iris en het zusje van Féline. In de oude kerk was Pasen hét mo­ment waarop er werd gedoopt (zie Brief van de maand). Als u een wens aan de dopeling en haar ouders wilt meegeven, dan kunt u die bij dominee Willem in de bus doen.

Onze diensten tijdens Pasen

• Zondag 28 maart – Palmzondag in de Brugkerk om  10.00 uur met Ds. W. Biesheuvel
• Donderdag 1 april – Witte Donderdag in de Ontmoetingskerk om 19.30 uur met Ds. W. Biesheuvel/Stille Week-commissie, Viering van het Heilig Avondmaal
• Vrijdag 2 april – Goede Vrijdag in de Ontmoetingskerk om 19.30 uur met Pastor L.J. Hoogerwerf/Stille Week-commissie
• Zaterdag 3 april – Stille Zaterdag in de Ontmoetingskerk om 19.30 uur met Ds. W. Biesheuvel/Stille Week-commissie
• Zondag 4 april – Eerste Paasdag in de Ontmoetingskerk om 9.45 uur met Ds. W. Biesheuvel/Pastor L.J. Hoogerwerf, Paasviering met voorafgaand muziek

Kijk mee via kerkdienstgemist.nl

Geplaatst: 20 maart 2021

Paasbest

“In het wit gekleed stonden ze voor de troon en voor het Lam” (Openbaring 7:9)

Vroeger kwamen op het Paasfeest voor het eerst de nieuwe zomerkle­ren uit de kast. Zo was het althans bij mij thuis. Enkele weken eerder had­den alle gezinsleden in hetzelfde mo­dewarenhuis in de stad een nieuwe combinatie uitgezocht. En wij waren niet de enigen. Op Paasmorgen hing er in de kerk een onmiskenbare nieuwe kledinglucht.

Eerlijk gezegd voelde ik mij meestal ongelukkig in de nieuwe outfit. Er was mij toch weer een prikbroek op­gedrongen. En herinnert u zich de pully nog? Een strak om mijn toen gezette lijf gesloten trui met een col en gemaakt van synthetisch mate­riaal. Van de Paasfeesten uit mijn jeugd heb ik vooral de jeuk en het zweten onthouden…

Tegenwoordig dragen velen hun net­ste kleren tijdens hun werk en be­zoekt men de kerk vaak in vrijetijds­kleding.

En wie zich toch op haar of zijn Paas­best wil tonen heeft in 2021 pech. In kledingwinkels kun je alleen op af­spraak terecht. En voor de tweede maal op een rij vieren we Pasen zon­der bezoekers in de kerk. Niemand die je nieuwe jurk of pak kan bewon­deren…

Toch blijft er nog één goede reden over om je op eerste Paasdag wel in het nieuw te steken. Nieuwe kleding is ook een symbool van het nieuwe leven dat wij met Pasen vieren. Het herinnert aan een oud kerkelijk gebruik.

In de beginjaren van de kerk ont­vangen vooral volwassenen het te­ken van de doop. Meestal gebeurt dat tijdens het Paasfeest.

Eerst verdiepen de aspirant-dope­lingen zich een jaar lang in het evan­gelie. Tijdens de laatste Veertig Dagen voor Pasen vasten zij en con­centreren ze zich op wat het bete­kent om een leerling van Jezus te zijn. Vasten betekent niet alleen wei­nig eten, maar ook je onthouden van intimiteit én je niet wassen. Met als gevolg dat de geloofsleerlingen er na die Veertig Dagen allesbehalve op z’n Paasbest uitzien…

Maar ondertussen heeft zich in hun innerlijk een reinigingsproces vol­trokken. Er is daar ruimte ontstaan voor nog meer geloof en nieuwe hoop en sterke liefde.

En als ze dan op het Paasfeest wor­den ondergedompeld lijkt het alsof met alle vuil ook alle wanhoop en bitterheid van hen worden afge­spoeld. Komende uit het doopwater worden ze gehuld in een schoon wit kleed en krijgen een brandende kaars in de handen gedrukt. Tekenen van hun nieuwe leven in het licht van Christus.

Kleding is meer dan een gebruiks­artikel dat ons lichaam beschermt te­gen kou of warmte. Door de manier waarop wij ons kleden laten wij ook zien wie wij zijn. Onze kleren onthul­len iets van onze identiteit.

Het witte kleed dat de dopelingen in de oude kerk krijgen omgeslagen spreekt van hun nieuwe identiteit. Zij beleven hun doop als een sterven en opstaan samen met Christus. De boodschap van Pasen is dat Gods liefde zich door geen kwaad en zelfs niet door de dood laat stuiten. En die boodschap plaatst hun leven in een nieuw perspectief. Licht en hoop en vertrouwen zijn voortaan richting­gevend in hun leven.

In deze tijd worden vooral kinderen gedoopt. Vaak dragen ook kleine do­pelingen een witte doopjurk.

Pasgeborenen hebben nog niet een duidelijke identiteit. Toch laat hun witte kleed zien wie zij principieel nu al zijn: lichtkinderen van God.

En nog een gebruik uit de vroege kerk leeft voort. In verbondenheid met hun nieuwe zusters en broeders kleedde de hele gemeente zich op het Paasfeest op haar Paasbest. Dat voelde ook als een herinnering aan ieders eigen doop. Met hun beste kleren aan lieten de christenen van toen aan elkaar zien dat zij zich nog steeds nieuwe mensen wisten. Dat hun identiteit nog steeds werd bepaald door de hoop van het Paasevangelie.

Persoonlijk voel ik mij altijd het meest op mijn gemak in een oud kloffie dat niet prikt of te strak zit. Toch is er iets voor te zeggen om juist in coronatijd op het Paasfeest iets moois uit de kast te halen. Als een teken dat wij ons niet door corona of andere donkere krachten naar beneden willen laten trekken. Om zo uit te stralen dat wij leven van de hoop van Pasen!

Ik wens u allemaal hoopvolle Paasdagen toe!

dominee Willem Biesheuvel

Geplaatst: 20 maart 2021

Handen vouwen, ogen dicht…

Elk jaar is het op de tweede woens­dag van maart biddag voor gewas en arbeid. Dit jaar is dat op 10 maart. Dan is er ’s avonds een kerkdienst waarin we zullen bidden om Gods zegen over het werk van onze han­den en de opbrengsten van het land. Vorig jaar was het op biddag trou­wens de laatste keer vóór corona dat we in de kerk zaten. Dat wil zeggen: voordat er maatregelen kwamen en de kerk een tijd dicht ging. We zaten niet op anderhalve meter afstand, maar zonder erover na te denken gewoon naast elkaar. We hopen en bidden dat het over een tijd(je) weer zo zal zijn!

Bidden… In de kerk hoort het er van­zelfsprekend bij. Voor mensen per­soonlijk ligt dat soms anders. Is bidden voor u/jou makkelijk of moeilijk? Soms lijkt het of je bidden kunt ‘verleren’. Je bidt een tijdje niet of minder en het lijkt steeds moei­lijker om er weer aan te beginnen. Alsof het al snel verder van je af komt te staan. Ook kan je teleur­gesteld zijn in gebed. Helpt het ei­genlijk wel? Ik heb zo lang gebeden en hij/zij werd niet beter. Maar het kan ook lastig zijn om je te concen­treren, dan blijven je gedachten maar afdwalen of val je in slaap.

Veel mensen hebben als kind leren bidden. Voor en na het eten, voor het slapen gaan. Met een vast gebed of een liedje, of misschien in eigen woorden. En waarschijnlijk leerden we allemaal: handen vouwen, ogen dicht. Waar komt dat eigenlijk vandaan?

In de bijbel wordt soms ook iets ge­zegd over de lichaamshouding wan­neer mensen bidden. Daniël bijvoor­beeld knielt neer in de richting Jeruzalem. Mozes staat rechtop met opgeheven handen, en ook koning Salomo richt zijn handen omhoog. Maar wanneer Salomo een andere keer God smeekt, ligt hij geknield op de grond. Ezra werpt zich neer op de grond als hij bidt en schuld belijdt. Bij dankbaarheid, lofprijzing is de houding dus vaak staand en de han­den en ogen op God gericht. Bij ver­driet, spijt is de houding vaak gebo­gen en soms liggend op de grond.

Gevouwen handen worden niet ge­noemd in de bijbel. Waar het vandaan komt is niet helemaal bekend. Er is wel een theorie. Toen christenen in tijden van vervolging gevangen za­ten, baden ze met geboeide handen tot God. Een ander verhaal is dat mensen hun gevouwen handen leg­den in de handen van hun meerdere, als teken van onderwerping. Waar het ook precies vandaan komt, het gebaar wordt geassocieerd met overgave.

Contact hebben met God is natuur­lijk niet afhankelijk van een bepaalde houding. Toch licht elke houding wel een ander aspect op van bidden. Vrolijke dankbaarheid, lofprijzend bidden, eerbied, een vraag om vergeving.

En die gevouwen handen laten ook wel een mooi en veelzeggend aspect van bidden zien: overgave. Mis­schien hoeft er niet zoveel in een gebed. Is het in de eerste plaats gewoon: overgave. Hier ben ik. Met heel mijn leven, zorgen, gedachten, gevoelens, dankbaarheid, blijdschap, verdriet, pijn. Of het gebed nu kort of lang is. Mooi verwoord, wat gesta­mel of vooral stilte. Misschien is al­leen je houding al een gebed op zich: God, hier ben ik. Maak je geen zor­gen over wat je moet zeggen. Al is het alleen: amen! En dan toch voe­len dat je er niet alleen voor staat.

Wanneer ik zoek te zeggen

al wat er in mij leeft

Maar zich niet uit laat leggen

en zich niet open geeft,

Dan ben ik al gevonden

voordat ik u niet vind;

Dan bidt met duizend monden

de Geest, vol vuur en wind.

(lied 894 vers 3 – Wanneer ik zoek naar woorden)

Goede biddag gewenst!

Pastor Laurien Hoogerwerf

Geplaatst: 17 februari 2021